ემიგრაცია

“აქ მიზნად დავისახე საბუთებისა და ძეგლების შეკრება, მათი მოწესრიგება , აღწერა, გამოქვეყნება და, რაც მთავარია, დაცვა.“

ე. თაყაიშვილი.

 1921 წლის 11 მარტს, ექვთიმე თაყაიშვილმა საქართველოს პირველი რესპუბლიკის ხელისუფლების სხვა წარმომადგენლებთან ერთად საქართველო დატოვა  და  დასახლდა ჯერ პარიზში, შემდეგ კი ლევილში,  დროგამოშვებით სწავლობდა ოქსფორდში.

1922 წელს პარიზის ნუმიზმატთა საზოგადოების, ხოლო შემდეგ საფრანგეთის სააზიო საზოგადოების  ნამდვილ წევრად აირჩიეს.

1937-1939 წლებში თაყაიშვილი იყო მის მიერვე დაარსებული „ქართული კულტურული და საარქეოლოგიო მასალების გამოცემის ფონდის“ თავმჯდომარე და სამეცნიერო პერიოდული გამოცემის “Georgica” სარედაქციო საბჭოს წევრი.

გახიზნულმა მთავრობამ თან წაიღო საქართველოს განძის ისტორიულად განსაკუთრებით ღირებული ნაწილი რომელსაც თაყაიშვილი მეურვეობდა. განძი, სულ 39 ყუთი, ექვთიმეს მარსელის ბანკში ჰქონდა შენახული.

ერთა ლიგის მიერ 1933 წელს საბჭოთა კავშირის ცნობის შემდეგ  განძი საფრანგეთმა დაისაკუთრა. თაყაიშვილი საფრანგეთის მთავრობისგან ითხოვდა, რომ განძი საქართველოს სსრ-სთვის გადაეცათ.  1944 წლის ნოემბერში ექვთიმე თაყაიშვილი შეხვდა სსრკ-ს ელჩს საფრანგეთში, რომელსაც გააცნო განძთან დაკავშირებული ვითარება და შემწეობა სთხოვა.

 1945 წელს ქართული საუნჯე ქვეყანაში დაბრუნდა.